30 lat stażu w branży! Sławek Frączek!

W roku 2016 obchodziłeś 25’lecie swojej pracy. Wygląda na to, że w tym roku mija 30-lecie. To naprawdę dużo! Jak wyglądały Twoje początki z tatuowaniem ludzi?

No tak to już 30 lat … pytania o moje początki zawsze powodują, że z nostalgią sięgam po archiwalne zdjęcia i materiały z tego czasu :D. Ponownie uświadamiam sobie wtedy, ile musiałem poświęcić i jak wiele udało mi się osiągnąć. Przełom lat 80 i 90-tych to był okres braku akceptacji społecznej, dostępu do wiedzy na temat techniki, sprzętu i świata tatuażu. Nie było studiów tatuażu, w związku z tym w grę nie wchodziła możliwość zatrudnienia się w roli praktykanta i nauczenie się warsztatu tatuażu.

Moje przeświadczenie o tym, że tatuaż to dziedzina, którą chcę się zająć oparłem jedynie na kilku naprawdę wyjątkowych zbiegach okoliczności. Nieocenioną pomocą okazało się spotkanie zorganizowane przez Norberta mojego przyjaciela z Jimem – szwedzkim tatuatorem z Karlskrony. To on zapoznao tym, że tatu nas z podstawami i pokazał zasady działania sprzętu. Zaopatrzeni w podstawowy sprzęt i pełni zapału snuliśmy wspólnie plany związane z tatuażem. W rzeczywistości jednak wybrana droga nie była taka łatwa i przyjemna jak nam się wydawało. Norbert po czasie zrezygnował z tatuowania i skupił się na swoich studiach. Ja już jednak miałem konkretny plan na siebie i to ułatwiało mi dążenie do celu. Z całą pewnością nie byłem świadomy, jak długa droga przede mną i jak wiele pracy będę musiał wykonać, aby stać się sprawnym artystą. No cóż, młodość ma bardzo wiele zalet i jeszcze więcej praw.

W roku 2016 obchodziłeś 25’lecie swojej pracy. Wygląda na to, że w tym roku mija 30-lecie. To naprawdę dużo! Jak wyglądały Twoje początki z tatuowaniem ludzi?

Z braku chętnych na „kolorowy obrazek na ciele” zacząłem samodzielnie tatuować swoje ciało i w ten sposób rozwiązywać wciąż pojawiające się problemy związane z techniką tatuowania i pozyskiwania odpowiedniego do tego sprzętu. Dodatkowo, zdając sobie wtedy również sprawę jak ważne jest wykonywanie takiej pracy w sanitarnych warunkach, szukałem wiedzy z zakresu dezynfekcji i higieny np. w podręcznikach dla asystentek i higienistek stomatologicznych. Czytałem wszystko co mi wpadło w ręce, analizowałem i przerabiałem na własne potrzeby. Lata 90-te to był jednak czas burzliwych zmian, po długim okresie zapaści spowodowanej socjalizmem ludzie zaczęli „chorować na ciekawość” i coraz częściej otwierać się na nowe. Tatuaż był również dla wielu tego znakiem. Tattoo Art – The Sign of the Times – miałem nawet później takie hasło! Ostatecznie po różnych perturbacjach w 1993 roku znalazłem swoje miejsce w Acid Shopie, który wówczas nie pełnił raczej wyłącznie funkcji sklepu, a miejsca skupiającej fanów przeróżnej muzyki, wymiany różnych poglądów i wartości. Wpadali tam muzycy topowych wówczas kapel, jak choćby Acid Drinkers, Armii, Hey’a, Illusion czy Sweet Noise.

Nie zabrakło tam również muzyków z zagranicy, jak np. Sick of It All. Muzycy jak również ich fani bez wątpienia stanowili pierwszą falę tatuowanych przeze mnie osób. Tuż obok nich byli aktorzy, malarze, wszyscy Ci, którzy chcieli swobodnie decydować o swoim wizerunku. Jeśli dodam do tego wszystkiego całkiem sporo osób, które w tamtych czasach zarabiały np. na … wymuszeniach i haraczach to robiło się całkiem wesoło ;D. Takie były początki i tacy wówczas byli klienci. Ale to dzięki nim, mogłem cały czas inwestować w rozwój swój i tatuażu.

W tamtym okresie miałem już również nawiązany kontakt z kilkoma tatuażystami w naszym kraju. Wspólnie propagowaliśmy tatuaż jako sztukę w rozmaity sposób, w publikacjach, radiach lokalnych i regionalnej TV. Pokazywaliśmy się wszędzie tam, gdzie chciano nas widzieć m.in. na festiwalu w Jarocinie. Olbrzymi wpływ na obraz tatuażu miała Pierwsza Międzynarodowa Konwencja Tatuażu Megatattoo, która została zorganizowana przy moim udziale wraz z Konradem i jego agencją artystyczną. Nieprzypadkowo wybrane centralne miejsce w naszym kraju, Sala Kongresowa Pałacu Kultury w Warszawie i nietypowy jak na tamte czasy charakter imprezy spowodowały, że zaczęły się nami interesować media na skalę ogólnopolską. Również, co było dla mnie wówczas niezmiernie istotne, było początkiem współpracy z przedstawicielami zachodnich scen tatuażu.

Tatuowanie nigdy nie było tak łatwe jak dzisiaj ! 😀 

Te wszystkie dostępne dla młodego, i nie tylko młodego pokolenia środki, które wymieniłaś nic nie znaczą, jeśli wykonywane zajęcie nie jest powodowane pasją i odbywa się bez zrozumienia jego specyfiki. Przez lata wielokrotnie byłem świadkiem jak szybki sukces, lub łatwo zdobyte pieniądze okazywały się nie wystarczającą motywacją do rozwoju. Wewnętrzna potrzeba rozwoju zmusza nas do ciągłych poszukiwań, dokształcania się i często pozwala zauważać coś więcej niż tylko wyznaczony cel. Wszyscy powinniśmy o tym pamiętać.

Myślę, że spokojnie można powiedzieć, że Twoją pasją są również podróże i nurkowanie. Co to wnosi do Twojego życia?

Zawsze dbałem o to, żeby tatuaż powodował mój rozwój, wzbogacał mnie i sprawiał przyjemność. Ale specyfiką połączenia pracy i pasji jest to, że po długim okresie może zamienić się w codzienną rutynę. I właśnie dlatego, żeby takiego momentu uniknąć zająłem się nurkowaniem, a podróże są jedynie tego wynikiem. Od lat pogłębiam swoje zainteresowania w tym temacie, podnoszę swoje kwalifikacje nurkowe i śmiało zanurzam się w miejsca, które nie są dostępne dla każdego. Zmusza mnie ono również do całorocznych przygotowań fizycznych, co w moim wieku 50 lat, jest bardzo potrzebne, bo daje mi świadomość moich możliwości i energię do działania. Lubię stale uczyć się czegoś nowego i sprawia mi to ogromną przyjemność. Również dzięki nurkowaniu poznałem wielu ludzi, których sposób działania i realizacji stawianych sobie zadań jest bardzo inspiracyjny.

Swoje wyobrażenie otaczającego mnie świata tworzę na podstawie zmysłu wzroku. Jest to dla mnie naturalny i odruchowy sposób odbierania i przyswajania informacji. Na wszystko patrzę kształtami i kolorami, starając się odnaleźć w tym właściwą równowagę. Lubię również tworzyć porządek wokół siebie i dlatego np. często natychmiast po wejściu do studia zauważam rzeczy znajdujące się w miejscach, w których nie powinny być. Ale to również świadczy to o tym, że zauważam kontrasty i co więcej, sprawiają mi one wiele przyjemności. Powodują, że moje życie nie jest nudne… i nie dotyczy to tylko przedmiotów.

Jak bardzo w życiu cenisz przyjaźń i bliskie relacji z ludźmi?

Przyjaźń jest bardzo ważnym, szczególnym uczuciem, takim który powinien dawać satysfakcję wszystkim stronom. Tak samo w życiu zawodowym jak i w prywatnym wymaga wiele czasu zanim zostanie zbudowana. Ten cały proces budowania bliskości zaczyna się często już podczas pierwszego kontaktu, a jednym z najważniejszych jego elementów jest komunikacja z klientem oparta na szacunku i zrozumieniu jego potrzeb. Przez te wszystkie lata budowałem studio, w którym swoją przestrzeń mogli odnajdywać zarówno jego nowi jak i starzy bywalcy. Niektórzy zatrzymywali się zaledwie przez chwilę, a inni zasiedzieli się w nim na dłużej… Za nimi wszystkimi stoją przeróżne historie i doświadczenia, do poznania których warto poświęcić swój czas.

Gdybyś cofnął się w czasie do początku lat 90., kiedy zaczynałeś przygodę z tatuowaniem i miałbyś możliwość zrobienia czegoś inaczej, to co by to było?

Jestem jedną z osób, która będąc na scenie od początku, wywarła na nią wpływ w jej wczesnych latach. Lista załatwionych spraw dla naszej branży jest dosyć istotna. To bardzo przyjemne patrzę na zmieniających się ludzi, czy ich środowisko mając świadomość jaka idea wywiera na nich wpływ i odciska swój kształt. Świat kręci się w najlepsze i ludzie poszukują własnych rozwiązań i ponoszą za to koszty. Ja zrobiłem wszystko, żeby wystawiony mi rachunek uwzględniał jak najmniejsze straty. Uwzględniając w to również moje życie towarzyskie i uczuciowe. 

Wywiad przeprowadziła Kamila Burzymowska